به نقل از «فرارو»

تعطیلات در کره شمالی؛ روایت اولین گردشگران روس به کره شمالی

تاریخ انتشار: ۳۰ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۹۰۳۵۱

فرارو- این مسافران اولین گردشگران بین المللی بودند که رژیم "کیم جونگ اون" از زمان پاندمی کووید به این سو اجازه ورود آنان به کره شمالی را داده است. گردشگران روسی که در تاریخ ۹ فوریه(۲۰ بهمن) وارد فرودگاه بین المللی پیونگ یانگ شدند اولین گروه تور خارجی شناخته شده‌ای بودند که از کره شمالی پس از بسته شدن مرز‌های آن کشور در طول پاندمی کووید بازدید به عمل آورده اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش فرارو به نقل از وال استریت ژورنال، در یک آخر هفته چهار روزه اخیر نزدیک به ۱۰۰ روس به مکانی رفتند که هیچ مسافر خارجی از زمان آغاز پاندمی کووید به آنجا وارد نشده بود: کره شمالی. گردشگران از میدان کیم ایل سونگ پیونگ یانگ که به نام بنیانگذار کره شمالی نامگذاری شده بازدید به عمل آوردند. آنان یکی از اجرا‌های موسیقی جوانان کره‌ای را تماشا کردند که در آن  دختری با لباس سنتی هانبوک آواز خواند. هم چنین، آنان به پیست‌های اسکی برتر کره شمالی رفتند.

 مسافران در طول سفر از ۹ فوریه تا ۱۲ فوریه با محدودیت‌های کمتری نسبت به آن چه انتظار می‌رفت مواجه شدند، اما برخی از قوانین غیرقابل مذاکره بودند: آنان هنگام خروج از هتل تحت نظارت بودند و مجبور شدند هزینه همه چیز را به یوان چین یا دلار امریکا و نه به روبل روسیه بپردازند.

به گفته رسانه‌های دولتی کره شمالی مقام‌های ارشد مسکو و پیونگ یانگ به طور مرتب با یکدیگر دیدار داشته اند و پوتین قرار است در اولین فرصت ممکن از کره شمالی بازدید به عمل اورد. پوتین هم چنین وعده کمک به تلاش‌های ماهواره‌ای کره شمالی را داده است. با این وجود، سفر اولین گروه گردشگران روس به کره شمالی و وعده پوتین در مورد سفر به کره شمالی در اولین فرصت نشان می‌دهد دو کشور راه‌های زیادی برای کمک به یکدیگر دارند.

"ایلیا ووسکرسنسکی" یوتیوبر ۳۳ ساله روس که در سفر اخیر حضور داشت در مصاحبه با "وال استریت ژورنال" گفت که آن گروه گردشگری یک شب را در پیونگ یانگ گذراند. او گفت که دو شب بعدی در پیست اسکی ماسیک ریونگ سپری شد که تجهیزات مرتبط با اسکی سوئدی و سوئیسی در آنجا وجود داشت. این استراحتگاه به دستور کیم جونگ اون تحصیل کرده سوئیس ساخته شد که پیش‌تر گفته بود زمین اسکی باید شرایط "اقامت شاد و بسیار متمدنانه" را برای مردم فراهم کند.

آن گروه گردشگری متشکل از نزدیک به ۱۰۰ گردشگر روس برای اقامت چهار روزه در پیونگ یانگ از فرودگاهی در نزدیکی ولادی وستوک حرکت کردند. هزینه تور گروهی حدود ۷۵۰ دلار بوده که هزینه بلیط هواپیما رفت و برگشت، پرواز داخلی به پیست اسکی در ساحل شرقی کره شمالی و وعده‌های غذایی را پوشش می‌دهد.

زمانی که ووسکرسنسکی با سایر گردشگران در پیونگ یانگ سوار اتوبوس شد به ندرت خودرویی را  در خیابان‌ها مشاهده کرد. راهنما‌های محلی گروه تور روسیه را فقط به جا‌هایی بردند که با  مردم عادی کره شمالی تماس نداشتند. ووسکرسنسکی در یک مغازه فروش سوغاتی کارت پستال‌هایی با شعار‌های ضد آمریکایی دید و تصمیم گرفت یک نسخه ساخت کره شمالی از اسباب بازی لگو را برای فرزندان اش خریداری کند. اکثر اسباب بازی‌ها با مضمون نظامی مانند تانک‌های اسباب بازی بودند و ووسکرسنسکی یک موشک اسباب بازی را انتخاب کرد.

هنگامی که او اجرای بچه‌های خردسال را در حال نواختن آکاردئون تماشا کرد نمی‌توانست تردیدی نسبت به لبخندشان به خود راه ندهد. او می‌گوید: "این احساس که در آنجا همه چیز غیر واقعی است این که کل آن کشور در نوعی نمایش تئاتری بی پایان به سر می‌برد هرگز ذهن ام را رها نکرد".

گردشگری در کره شمالی پیش از پاندمی کووید – ۱۹ یک منبع درآمدزای حیاتی برای رژیم کیم بود، زیرا ارز خارجی را به ارمغان آورد و یکی از معدود منابع کسب درآمد اقتصادی بود که تاز گزند تحریم‌های بین المللی مصون باقی مانده بود. کیم پس از به دست گرفتن قدرت در اواخر سال ۲۰۱۱ میلادی گردشگری را در اولویت قرار داد و پکیج‌های تعطیلات را با هتل‌های لوکس، استراحتگاه‌های ساحلی و ماراتن‌های کره شمالی ارائه کرد.

براساس برخی برآورد‌های مستقل حدود ۳۵۰ هزار گردشگر خارجی در سال ۲۰۱۹ میلادی از آن کشور بازدید بعل آوردند که ۹۰ درصد آنان چینی بودند. صد‌ها آمریکایی تا سال ۲۰۱۷ هر ساله به کره شمالی سفر می‌کردندتا زمانی که وزارت امور خارجه امریکا ورود شهروندان امریکایی به آن کشور را ممنوع اعلام کرد. این ممنوعیت در واکنش به مرگ "اتو وارمبیر" دانشجوی آمریکایی که در کره شمالی به اتهام تخریب یک پوستر سیاسی به مدت ۱۷ ماه زندانی شد، وضع گشت. گفته می‌شود که وارمبیر در کره شمالی بیمار شد و پس از بازگشت به ایالات متحده درگذشت.

"نیکلاس بونر" یکی از بنیانگذاران "کوریا تورز" که بزرگترین و پرسابقه شرکت برگزار کننده تور‌های گردشگری کره شمالی ثبت شده در بریتانیا است می‌گوید راهنمایان تور کره شمالی معمولا مسافران را به برج جوچه، موزه جنگ کره و به استراحتگاه ماسیک ریونگ در سواحل شرقی آن کشور می‌برند. او می‌گوید: "گرم کردن موزه‌های عظیم کره شمالی در زمستان کار دشواری می‌باشد". مسافران سفر اخیر بونر گفتند که سفرشان برنامه‌ای آزمایشی بود تا به آژانس‌های مسافرتی روس نشان داده شود که در آینده چه نوع پکیج‌هایی را می‌توان به مسافران ارائه داد. بونر می‌گوید: "برای همه افرادی که از کره شمالی بازدید می‌کنند در مقایسه با هر آن چه پیش‌تر دیده اند کره شمالی کشوری غیر عادی محسوب می‌شود حتی برای روس ها".

همه بازدیدکنندگان از کره شمالی به طور کلی توسط افراد وابسته به حکومت کره شمالی تحت نظارت و درصد قرار می‌گیرند. وسکرسنسکی می‌گوید از روز نخست سفر در پیونگ تا بقیه زمان سفر در تفرجگاه ماسیک ریونگ آنان گردشگران روس را زیر نظر داشتند. به مسافران یادآوری شد که هیچ عکسی از مجسمه‌های رهبران کیم نباید گرفته شود. آنان هم چنین از فیلمبرداری از خانه‌های معمولی منع شده بودند و نمی‌توانستند به تنهایی قدم بزنند. وسکرسنسکی می‌گوید در پیست اسکی تقریبا خالی متوجه شد که دو اسکی باز کره‌ای هر بار او را در دامنه‌ها دنبال می‌کنند. موسیقی میهنی به عنوان صدای پس زمینه به صدا درآمد.

تور گروهی به کره شمالی برای روس‌ها اولین بار در ماه ژانویه آگهی ثبت نام گردشگران را منتشر کرد. دستورالعمل‌های منتشر شده در وب سایت آژانس تور که سفر به کره شمالی را سازماندهی کرده در مورد دسترسی ضعیف به اینترنت وای فای در کره شمالی گفته و هشدار داده که مسافران در آنجا بدون نظارت و به تنهایی جایی نروند. به گردشگران روس هشدار داده شده که هیچ کتابی که در غرب درباره حکومت کیم منتشر شده را با خود به کره شمالی نیاورند.

به گفته یک روزنامه نگار روس که در مورد این سفر برای یکی از رسانه‌های مستقر در ولادی وستوک گزارشی تهیه کرده برخی از گردشگران هنگام ورود به پیونگ یانگ با ترس گوشی‌های تلفن همراه هوشمند و دوربین‌های شان را در دست می‌گرفتند تا عکاسی کنند و ماموران کره شمالی در کمال تعجب مانع عکسبرداری آنان نشده بودند. راهنمایان کره شمالی درخواست کردند که برخی از عکس‌های نامشخص در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته نشوند. این روزنامه نگار نوشته بود: "به اشتراک گذاری عکس‌های گرفته شده از کارگران، کشاورزان یا سربازان در رسانه‌های اجتماعی قدغن بود".

همه مردم کره شمالی نشان رهبران خاندان کیم از گذشته و حال را با خود به همراه داشتند. هنگام عکاسی در مقابل بنا‌های تاریخی کره شمالی مانند مجسمه‌های ۲۱ متری کیم ایل سونگ و کیم جونگ ایل رهبران اسبق کره شمالی به گردشگران دستور داده شد که صاف بایستند و دست‌های شان را در کناره‌های بدن شان قرار دهند. به روس‌ها گل داده شد تا جلوی مجسمه‌ها قرار دهند.

آن روزنامه نگار نوشت: "هیچ گونه اثری از ناامیدی در چهره مردم وجود نداشت همه آنان صمیمانه از این که گردشگران از کشورشان بازدید به عمل آورده اند خوشحال بودند". به گزارش آژانس وستوک اینتور گروه تور بعدی در ۸ مارس برای یک سفر چهار روزه راهی کره شمالی می‌شود. "آرتیوم لوکین" استاد دانشگاه فدرال خاور دور در ولادی وستوک می‌گوید: "اگر تور‌های ماهانه با حدود ۱۰۰ گردشگر باقی بماند کره شمالی ممکن است سود اقتصادی زیادی کسب نکند، زیرا صد‌ها هزار گردشگر برای کمک رسانی مالی به اقتصاد پیونگ یانگ مورد نیاز است". او می‌افزاید: " گردشگری از نظر نمادین در روابط روسیه و کره شمالی اهمیت دارد".

انتظار می‌رود این ارتباطات بیش‌تر گسترش یابد. "الکساندر ماتسگورا" سفیر روسیه در پیونگ یانگ اخیرا گفته بود که دو کشور در حال بررسی اتصال دو پایتخت خود از طریق راه آهن و بازگشایی مسیر کشتی بین ولادی وستوک و شهر بندری راسون در کره شمالی هستند.

اگرچه هنوز برخی محدودیت‌های ناشی از پاندمی کووید وجود دارد و پرواز‌های منظم به پیونگ یانگ به طور کامل از سر گرفته نشده ماتسگورا ابراز امیدواری کرد که این مسائل در ماه‌های آینده حل شوند. او گفته است:"شرایط اسکی در آنجا عالی است. من مطمئن هستم که گردشگران ما آن را دوست خواهند داشت".

منبع: فرارو

کلیدواژه: قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل پیونگ یانگ بازدید به عمل پاندمی کووید گردشگران روس کره شمالی کره شمالی کره شمالی کره شمالی ولادی وستوک اسباب بازی آن کشور

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۹۰۳۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اصرار شنبه‌ای‌ها و مقاومت پنجشنبه‌ای‌ها

در حالی که معاون پارلمانی رئیس جمهور گفته دیدگاه دولت بیشتر به تعطیلی پنج‌شنبه‌ها نزدیک است، برخی دستگاه‌های اجرایی مثل وزارت خارجه و نیز نهادهای اقتصادی بخش خصوصی و دولتی بر تعطیلی روز شنبه اصرار دارند.

به گزارش ایسنا، متن پیش رو گزارش نورنیوز از مناقشات بر سر روز دوم تعطیل هفته است که این روزها بحث آن در محافل مختلف داغ شده است؛ وقتی حرف تعطیلی دو روز در هفته به میان می‌آید، عده‌ای گمان می‌کنند با توجه به تعداد بالای تعطیلات مناسبتی در ایران لزومی به این کار وجود ندارد و چه بسا این تعطیلی وضعیت اقتصادی کشور را تحت تأثیر قرار دهد. درست است که ایران دارای بیشترین تعطیلی مناسبتی است، اما به‌ دلیل این که تعطیلات آخر هفته برخلاف بسیاری از کشورها در ایران یک روزه است، ایرانیان در مجموع حدود ۴۰ روز در سال کمتر از دیگر کشورها تعطیل هستند.  

بر اساس پژوهشی با عنوان «کدام کشورها پردرآمدترین روزهای تعطیلات را دارند؟» که نتایج آن در مارس ۲۰۲۳ در نشریه اینترنتی Visual Capitalist منتشر شده، ایران با مجموع ۵۳ روز تعطیلات، دارای نسبتی تقریباً مساوی بین تعطیلات رسمی و تعداد روزهای مرخصی با حقوق است و از این منظر در صدر قرار دارد. در واقع تقریبا نیمی از این ۵۳ روز تعطیلی، مرخصی مجاز شاغلان است و تعطیلات ایرانیان با احتساب این روزهاست که به عدد ۵۳ می‌رسد.

در اکثر کشورها، قوانینی برای ارائه مرخصی قانونی به کارمندان وجود دارد. بر اساس این پژوهش ۲۲ کشور دارای سیاست مرخصی سخاوتمندانه ۳۰ روزه هستند که ۱۰ کشور از این تعداد در آفریقا قرار دارند. در این میان برخی از کشورهای آفریقایی، اروپایی و آسیای مرکزی، از جمله توگو با ۴۳ روز، سن مارینو با ۴۶ روز و یمن با ۴۵ روز، در اختصاص مرخصی بسیار سخاوتمند بوده‌اند.

البته زمامداران سایر کشورها نیز بر این عقیده‌اند که اگر تمام وقت کار می‌کنید و ۴۰ ساعت در هفته را به محل کار خود اختصاص می‌دهید، مستحق استفاده از مرخصی هستید. با این حال  میزان مرخصی استحقاقی در سراسر جهان اغلب به مدت زمان اشتغال کارمند بستگی دارد و همه کشورها حداقل‌های یکسانی ندارند.  

 جدا از بحث مرخصی استحقاقی و محاسبه آن در تعداد روزهای تعطیل، تعطیلات رسمی نیز فرصتی برای تجدید قوا و استراحت کارمندان است. کشورهای سراسر جهان تعطیلات رسمی را به مناسبت‌های مختلف جشن می‌گیرند و رویدادهای مهم ملی، فرهنگی و مذهبی را گرامی می‌دارند. تعداد این روزها هم البته می‌تواند در سراسر جهان متفاوت باشد. ایران با مجموع ۲۷ روز در سال، بالاترین تعداد تعطیلات رسمی با احتساب حقوق را در جهان ارائه می‌کند. پس از ایران بنگلادش با ۲۴ روز تعطیل رسمی و آذربایجان و کامبوج هرکدام با ۲۱ روز، بیشترین تعطیلات رسمی با حقوق را در جهان به خود اختصاص داده‌اند. 

از سوی دیگر کشورهایی هم وجود دارند که در آنها خبری از تعطیلات رسمی با حقوق یا به قولی تعطیلات رسمی پولی نیست مثل لیبی که تعطیلات رسمی پولی ندارد و لبنان نیز تنها دو روز تعطیل رسمی در طول سال دارد.

در برخی کشورها هم لزوما هر جشنی تعطیل نیست. به عنوان مثال، هند باوجود داشتن انبوهی از جشنواره‌ها و روزهای با اهمیت ملی، تنها سه تعطیلات ملی دارد: روز جمهوری، روز استقلال و تولد مهاتما گاندی.

با این حال، هند همچنین نمونه خوبی از کشورهایی است که تعطیلات در سطح دولتی را نیز ارائه می‌دهند و هر ایالت این اختیار را دارد که بر اساس مناسبت‌های مذهبی، فرهنگی و تاریخی خود به لیست تعطیلات با حقوق اضافه کند.

شنبه یا پنجشنبه، مسأله این است

اگر بپذیریم ایران باید همگام با سایر کشورها دارای تعطیلی دو روز در هفته باشد، باید تکلیف روز دوم تعطیل هم مشخص شود. این روزها بحث برای تعیین تکلیف این روز تعطیل در میان نمایندگان مجلس و مسئولان مربوط به شدت داغ است. از سوی دیگر فعالان بخش خصوصی نیز چشم به این تصمیم بزرگ دوخته‌اند که مشخص می‌کند فعالیت‌های آنها در چه سمت و سویی جهت خواهد گرفت.

گروهی معتقدند با توجه به نیمه تعطیل بودن روز پنجشنبه، بهتر است این روز به کل تعطیل باشد و عده‌ای دیگر بر این باورند که تعطیلی شنبه مفیدتر خواهد بود چرا که با مناسبات جهانی و تعطیلی کشورهای دیگر همسویی بیشتری خواهد داشت و از این رو برخی مراودات اقتصادی و غیره را بهبود می‌بخشد.

تصمیم درباره تعطیلی روز دوم هفته در کمیسیون اجتماعی مجلس با حضور اعضای کمیسیون، معاون سازمان امور اداری و استخدامی و نماینده مرکز پژوهش‌های مجلس، در تاریخ ۲۶ فروردین ۱۴۰۳ در دستورکار قرار گرفت.

ولی اسماعیلی، رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی در تشریح این نشست عنوان کرد که در موضوع اصلاح ماده (۸۷) قانون مدیریت خدمات کشوری مبنی بر افزایش یک روزه تعطیلی پایان هفته و کاهش ساعات کاری که از صحن مجلس به کمیسیون بازگشت خورده بود، ما باید دو ابهام در آن، یعنی تعیین میزان ساعات کاری و تعیین روزهای کاری را در کمیسیون رفع می‌کردیم که در این نشست پس از اعلام نظرات نمایندگان موافق و مخالف و نماینده دولت و در نتیجه این بررسی، روزهای کاری از شنبه تا چهارشنبه تعیین شد. به عبارت دیگر بر اساس این ماده شهرها و استان‌های دیگر هم مانند تهران پنجشنبه و جمعه تعطیل خواهند بود.

به گفته او بحث دیگری که ذیل موضوع اصلاح ماده (۸۷) قانون مدیریت خدمات کشوری مورد بررسی قرار گرفت، کاهش ساعات کاری بود که در حال حاضر ۴۴ ساعت است. پیشنهاد اولیه دولت کاهش این عدد به ۴۲ و نیم ساعت در هفته و پیشنهاد کمیسیون ۴۰ ساعت در هفته بود که در این نشست پس از طرح نظرات موافقان و مخالفان، نماینده دولت هم با ۴۰ ساعت موافقت کرد. (مهر، ۲۶فروردین ۱۴۰۳)

حسین گودرزی، سخنگوی کمیسیون اجتماعی مجلس درباره دلیل انتخاب روز پنجشنبه و جمعه به عنوان روزهای تعطیلی عنوان کرد که یک ‌بار شنبه را مصوب کردیم و پیشنهاد ارائه شده به کمیسیون بود. بعد دیدیم مقاومت‌هایی وجود دارد و به همین دلیل کمیسیون اصلاح کرد. به این ترتیب، قرار است دو روز در هفته را تعطیلی اعلام کنیم و بعد به تشخیص دولت، عمل شود.

محمد حسینی، معاون پارلمانی رئیس دولت سیزدهم نیز در پاسخ به پرسشی درباره دیدگاه دولت در زمینه تعطیل پنجشنبه‌ها، اظهار کرد که نظر دولت در این زمینه مشخص است و به غیر از جمعه به تعطیلی یک روز دیگر به انتخاب دولت تاکید دارد و برخی استان‌ها هم مانند تهران پنجشنبه‌ها را تعطیل کردند. دیدگاه دولت هم بیشتر به تعطیلی پنج‌شنبه‌ها نزدیک است. (خبرآنلاین، ۲۸ فروردین ۱۴۰۳)

محدوده جهانی ۴۰ تا ۴۴ ساعت کاری در هفته

اگر بخواهیم به مقایسه‌ای در رابطه ساعات کاری در ایران با سایر کشورها بپردازیم باید بگوییم که ساعات کار استاندارد کشورهای سراسر جهان حدود ۴۰ تا ۴۴ ساعت در هفته است که البته لزوما در همه جا اینطور نیست.   

 بر اساس پژوهشی که در پایگاه خبری منابع انسانی انگلستان (HRnews)، با عنوان «تحلیل آمار ساعت‌های کاری در کشورهای مختلف» از سوی سازمان بین‌المللی کار منتشر شده، ساعت‌های کاری در بیش از ۱۰۰ کشور جهان مورد بررسی قرار گرفت و نتایج جالبی در این باره به دست آمد. بر این اساس هلند رکورددار کمترین ساعت کاری در جهان شناخته و مشخص شد که کارمندان و کارگران هلندی تنها ۳۲ ساعت در هفته کار می‌کنند. استرالیا نیز با بیشتر از یک ساعت زمان کاری از هلند، ۳۳ ساعت در هفته کارمندان و کارگران را سر کار نگه می‌دارد.

 بر اساس این پژوهش شاغلان دانمارکی ۳۴ ساعت در هفته مشغول به کار هستند و بعد از استرالیا قرار دارند. کانادا، غنا و نروژ هم با ۳۵ ساعت کار در طول هفته در رتبه‌های بعدی جای می‌گیرند و زمان کاری در اتریش، فنلاند، فرانسه، آلمان، ایرلند، موزامبیک، سوئد و انگلستان هم ۳۶ ساعت در هفته است.

 بر اساس این پژوهش بیشترین ساعات کاری در هفته نیز برای نپال ثبت شده که ۵۴ ساعت کار در هفته و ۲۰ ساعت بیشتر از  میانگین ساعت کار در کشورهای اروپایی است. میانمار و قطر نیز با ۵۱ و ۵۰ ساعت کاری در هفته در جایگاه‌های بعدی قرار دارند. در این بررسی مشخص شد اغلب کشورهای آسیایی در مقایسه با کشورهای غربی ساعات کار طولانی‌تری دارند.

در ایران نیز ۴۴ساعت کار در هفته گرچه در محدوده متوسط جهانی قرار دارد اما در واقع حداکثر ساعت کاری در نرم جهانی محسوب می‌شود و  کاهش آن به ۴۰ ساعت کار در هفته نیز همچنان در محدوده متوسط ساعت جهانی کشورهای دنیا قرار می‌گیرد و از این رو ما را از متوسط جهانی تعداد ساعات کاری خارج نمی‌کند. در واقع تعطیلی دو روز در هفته ما را در شرایطی مشابه با بسیاری کشورها قرار می‌دهد. در این میان بحث ساعات مفید کاری هم مطرح است که البته موضوع این گزارش نیست اما می‌تواند به عنوان مسأله‌ای مهم مورد بررسی قرار گیرد.

در هر حال مسأله تعطیلی دو روزه و کاهش ساعات کاری همچنان سوژه بحث‌های زیادی قرار خواهد گرفت و باید دید اجرای این طرح در آینده چه نتایجی در بر خواهد داشت. در آن صورت ادامه روند یا تصمیم گیری‌های بعدی درباره آن آسان‌تر خواهد بود و ما را در شرایط بهتری قرار خواهد داد.

انتهای پیام